geçmiş dediğin

[lübabe]

çıkamadım yokuşunu zamânın
varamadım genç olduğum günlere
bir nicedir altındayım semânın
âşinâyım eskilere dünlere

benim keyfim tadım tuzum eskide
alıştım da sevemedim bugünü
hemi sevgim hemi buğzum eskide
ben miyim ki âlemin en üzgünü

ağladıysam bir resimdir gördüğüm
ihtiyâr bir dostun gençlik resmidir
gülmüş isem çözülmez bir kördüğüm
aklımda kim bilir kimin ismidir

hayâtımdır senin geçmiş dediğin
geçmiş ise gitmiş acep nereye
düşünürüm bunu her gün her öğün
beşti çıktı günde beşbin kereye




Mustafa Dokumacı